La casa de turismo rural “A Palleira da Curiscada” forma parte de un conjunto de construcciones de arquitectura tradicional galaica situado en el Ayuntamiento de Arzúa, “Corazón verde de Galicia” a menos de 4 Km. de la Villa de Arzúa, a 24 km. del Aeropuerto de Lavacolla y 34 km. de Santiago de Compostela. Con un suave y envidiable clima templado cuya oscilación térmica se sitúa entre los 7 y los 27 0C
Todo el conjunto de la Curiscada es, por sus elementos, fiel reflejo de la arquitectura tradicional de Galicia tanto en sus formas como en los materiales, muros de mampostería y vigas y techumbres de madera. Todo ello genera un espacio acogedor y cálido que el visitante no olvidará.
Su emplazamiento en el corazón de Galicia hace que la “Palleira de la Curiscada” sea un lugar ideal para conocer las zonas turísticas de toda la comunidad desde la apacible tranquilidad del entorno rural. Así lo percibieron los peregrinos que en la antigüedad utilizaban la “Palleira da Cursicada” como lugar de descanso en su peregrinar a Compostela.
A todo esto hay que añadir que en el conjunto de la Curiscada funciona una granja de ganadería sostenible que produce leche ecológica de calidad contrastada.
A Casa de Aldea da Curiscada é un lugar idílico, un locus amoenus, que na literatura clásica, desde Virxilio a Gonzalo de Berceo ou William Shakespeare, se define como unha paraxe deliciosa e encantadora. Un paraíso terreal, en linguaxe bíblica,onde as fontes deitan a súa auga de cristal nun manto verde que encadra unha casona tradicional galega con palleira, pendello, forno, horreo e pombal de oito lados, todo respectuosamente restaurado. O máis parecido a unha pintura vibrante e colorista de calquera dos grandes xenios do movemento impresionista, desde Claude Monet ata Auguste Renoir ou Edgar Degas.
Na pradería da Curiscada as vacas pacen ceibas porque son testemuña das duras condicións de vida dos nosos labradores, que tiñan nas vacas o seu máis prezado tesouro. A vaca danos o seu traballo, o seu leite, a súa carne, o seu coiro e a carne e o coiro dos fillos. A perda dunha vaca ía moito máis alá do estritamente material. Eu vin a un labrador amigo apertar os dentes con toda a forza do mundo nun intento estéril de conter as bágoas mentres buscaba o anaco máis cálido de terra no que enterrar a un becerriño acabado de nacer que se lle ía sen ver a vida.
Dende tempo inmemorial os peregrinos facían parada na casa da Curiscada no seu andar cara Compostela. No Camiño oíanse todas as linguas. Nunha ocasión, Germain Nouveau recitou os seus poemas na cociña térrea con tres bancos arredor do lume da palleira da Curiscada na que lle deron albergue. Recitounos en francés, que era a súa lingua, e os que alí estaban entenderon todo porque en opinión do tal Germain Nouveau, o Camiño de Santiago ten o don de linguas. E á mañá seguinte, ao continuar o camiño, saudábano os homes polas abas do Alto dos Penedos quitándose a pucha e as mulleres ofrecéndolle un anaquiño de pan con queixo»
Xosé Ramón Fandiño